Vaak Vlinders

Geen dag gaat voorbij zonder dat mijn moeder in mijn hoofd 
aanwezig is. 
’s Nachts verlies ik de grip op mezelf. 
Net als een vlinder en een potvis, geeft ze mijn leven betekenis. 
Het was vijf voor twaalf, de hoogste tijd voor een nachtleven. 
Het leven is klote, zelfs potvissen komen dat ooit te weten. 
Iedereen slaapt, dagmensen en nachtmensen, iedereen, behalve 
ik. 
Zeven jongeren brengen voor u een verhaal over slapen en niet 
slapen, curryworsten en olijven, nachtvlinders en potvissen, 
tellen en terugtellen… En liefde… Of dat toch weer niet. 
Kortom: 
Op de vleugelslag 
van het gele koolwitje 
vlindert de zomer